vrijdag 12 september 2014

Vergiftiging

 Al eens je bed schoon overtrokken alsof het de bereiding van je galgenmaal betrof? Kan dat? Ja, dat kan. Het is mij net gelukt. Het verschonen van de slopen voelde, alsof ik de draden schikte op de armleuningen van de elektrische stoel. Zo ongeveer als de neuroot van een cardioloog iedere keer de draden sorteert en neerlegt voor het maken van een ECG.

 Schoon lijf, schoon bed en dan zo'n weinig 'schone' gedachte. Waar heb ik dat weer aan te danken? Vanwege het zoveelste gezeik met een potentiële koper?? Blijkbaar. Misschien maar beperken tot eentje per week? Dat zal het verteerbaarder maken. Maar goed, als je dan 'de goeie' treft, zit de boel alsnog overdwars in de tegengestelde richting in het acceptatiekanaal.

 Ik zal me niet vrijpleiten. "Ja, meneer.", "Natuurlijk, meneer.", "Amen", zal zeker weten minder weerstanden oproepen, al ontgaat me de reden van de opgezette stekels momenteel in z'n geheel. Een kleine verwondering en d'r ontspint zich in de reactie iets dat als inleiding op een polemiek in de Telegraaf niet zou misstaan. Ja, de Telegraaf. Ik heb het niet over niveau. Gelukkig heb ik niet gehapt, ben beleefd gebleven en heb afstand gehouden. Maar ja, het gif zit er en moet er toch ergens uit. Wie-O-wie is levensmoe??

Geen opmerkingen:

Een reactie posten