Jammer dat goedschiks (weer) niet tot de mogelijkheden behoort. Ik voel bijna de behoefte om me te verontschuldigen. Hoevaak is dit kringetje tot op heden hier aan de orde geweest. Eén keer per maand? Minstens. Dus 32 leer sinds het begin van dit blog. Ik zou het moeten checken. Doe het niet. Lijkt me geen goed idee qua onderbouwing van een beter humeur.
Hopen blijf je en ik ga me vandaag ook gewoon op de machine zetten, maar om 's ochtend al voordat je goed en wel wakker bent, je nek te breken over de sik, die je krijgt bij het idee aan deze dag te moeten beginnen, daar kan zelfs koffie nauwelijks tegen op. Weer tot op de bodem, voordat verder gegaan kan worden. Weer. Weer. Weer. Steeds weer. Iedere keer weer opnieuw. Blijkbaar liggen daar de feiten en kan ik het niet nalaten om mijn neus er iedere keer weer in te drukken. Telken male overnieuw. Een zinloze confrontatie en bovendien absoluut niet mijn normale manier van doen. En dan nu de 'waarom'-vraag.
Zò, dat was genoeg om de dag van vandaag compleet te verpesten, heerlijk vastgedraaid in kauwgumachtige modder, omringd door neerstortende 3-D animaties van het apocalyptische soort en belaagd door 'waarom' kwetterende geluidsboxen. Dat alles terug vertaald naar mijn eenvoudige, alledaagse kaders op het Franse platteland. Tja, als die ellende nou nog iets groots had, viel er misschien nog iets te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten