We stampen stug door. Wat bij het bosmaaien niet wilde lukken, gaat hier zonder problemen. Ik hoef geen smaak te maken, niet te zoeken .... ik heb 'm gewoon. Volgens mij heb ik nog niet eerder meer dan 7 berichten op een dag op het blog geplempt. Wat maakt het ook uit. Laten het er rustig 25 worden. D'r moet vanalles uit zonder dat het direct in vooraf bepaalde vormen gegoten moet worden. Woorden, het zijn woorden, woorden die mijn energie lozen. Zal vast al vaker zijn geweest, maar zelden zo overduidelijk.
Kwaadheid, irritatie, ergernis, maar vooral energie. En nog teveel ook. Geen deprimerend getob. Alles behalve. Hier worden barricades beklommen, gescandeerd, uitgedaagd. Volgens mij komen de dingen langzaam weer in de oude vertrouwde banen. Prettig gevoel. Het moment komt er weer aan, dat ik me zonder aarzelen in een robbertje vechten stort, weliswaar verbaal en in overdrachtelijke zin, maar toch. Plat walsen ipv over je heen laten lopen bij gebrek aan fut.
Ha ha. Ik zou bijna een daad willen stellen, ware het niet, dat zoiets me net weer compleet koud laat. Bolletje was een leuke opmaat. Na vier maanden en twee weken eindelijk het geld van de geannuleerde Cd's terug gestort gekregen. Was iets was 80 euro, maar ik ben vast niet de enige ..... leuke spaar- en speelcentjes zijn dat. Laat ieder ander gewaarschuwd zijn, mijn puf reikt tegenwoordig verder dan "Ach, laat ook maar."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten