De zon. En daaronder niks nieuws. Wakker geworden in een wirwar van waarom's. Vragen waar nooit een bevredigend antwoord op verkregen zal worden. Vragen die al jaren in de lucht hangen, in een soort pré-cloud. En dat nauwelijks zeven jaar geleden. De wereld verandert. Heeft ie altijd gedaan. Het zijn de levens of delen ervan die afhaken, geschiedenis worden en alleen nog via speculatie een link met het heden weten te behouden.
Het zijn ongenode gasten, die vragen. Minder vervelend en opdringerig dan de demonen, minder belemmerend dan de hardnekkige schrikbeelden en angsten. Maar daarom niet minder aanwezig, aandacht opeisend, al is het maar om ze de deur te wijzen. Er zijn toen in zo'n korte tijd zoveel dingen fout gegaan, ondanks alle energie, die er de jaren daaraan voorafgaand in geïnvesteerd is. Het blijft een moeilijk plaatsbaar plaatje. Als een F1-bolide, die bij de start -ondanks al de uren gesleutel- simpelweg ontploft ipv wegrijdt.
De dood was de allesovertreffende uitsmijter qua absurditeit van een bijna twee jaar durende macabere komedie. Ik hou van afsluiten, omkeren en niet meer terugblikken, van schepen verbranden en opnieuw beginnen. Maar alles heeft zijn uitersten en daar ging dit nog boven uit. En nu laat me met rust en wegwezen .... allez!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten