Het moment "X" is nog niet gearriveerd. Bedachtzaam als ik gekozen heb te zijn, overzie ik mijn omveld met kalme blik. Van binnen komen de zenuwen langzaam aan de kook. De riedel aan herkenbare patronen is bijna afgeraffeld. Eindresultaat was ondanks ontkenning van begin af aan bekend. Kringetjes hebben nou eenmaal de onhebbelijkheid te eindigen waar ze begonnen zijn. Mijn enige vrijheid is de keuze van het begintijdstip, de overgave aan het onvermijdelijke. De stap in het keurslijf en opnieuw aan de slag met mijn Sisyfus-imitatie.
D'r slingeren nog wat laatste stuiptrekkingen, die het best in de kiem kunnen worden gesmoord. Instinktieve wegloopneigingen, die ontzenuwd moeten worden. De misplaatste behoefte om grootste gebaren met drank te ondersteunen hoofdschuddend ter zijde schuiven. Daar ontgaat me tegenwoordig de zin van, voordat het bloed voldoende op smaak is gebracht met alcohol. En dan zijn daar nog die vele verlokkingen, die op andere momenten weinig aantrekkelijks hebben, maar nu op je deur lopen bonken. Forget it! In alles vreet het verstandige zich in als een parasiet in z'n slachtoffer. Wanneer weet je niet meer beter?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten