Ready to go. En nog uren te gaan. Planningsfoutje. Dat wordt een avondje op de tafelrand trommelen. Hou ik niet van. Klaar zijn voor vertrek en niet kunnen vertrekken. Alhoewel .... Niet kunnen!? Niks en vooral niemand houdt me tegen. Hooguit het idee over een uur of drie ergens op een ook door God verlaten plek mijn maag te vullen met een doorgekookte maaltijd. Aansluitend mag mijn rug waarschijnlijk een nachtlang opzoek naar iets dat op steun lijkt in wat mij als bed werd gepresenteerd.
Nee, dat kan beter als het òf gepland is òf op z'n minst bedacht en de bijbehorende (mogelijke) consequenties voor lief zijn genomen. Kraakt de rug 's morgens nog steeds en zal ook de maag een beetje om extra aandacht vragen, maar toch is het anders. Kunnen we nog uren over lullen, maar vandaag gewoon niet doen. Terug naar huus, soep warmen, laatste zaken overwegen en waar nodig afhandelen of inpakken en zelf op tijd de koffer in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten