Heb al eens een vlottere 'pen' gehad. Maar misschien is die net zo van slag als de rest. Ik blijf me verbazen over mijn al dagen durende innerlijke rust. Ervaring heeft geleerd dat het eigenlijk allang mis had moeten gaan. Maar heeft het niet gedaan. Nog niet en waarom wel?
Het is net alsof een knop is omgegaan. Misschien wel dè knop. De afstand, waarmee ik door mijn leven loopt, ken ik alleen uit herinnering. En dat zelfs nauwelijks, want waarom ergens mee bezig zijn, als het normaal is? Was, toen tenminste. Ik weet, wat er voor in de plaats is gekomen. Als de dag van gisteren.
De onrust. De zenuwen. De angsten. De afkeer. Het verzet. Alles foetschie. Leeg, dus. Maar wel prettig. Ik hou wel van een beetje ruimte. Van mij mag het zo blijven. Maar als voorproefje van de terugkeer van vervlogen tijden, weet ik het ook te waarderen. De eerste zwaluw is dan zogezegd gescoord. Laat de rest zich maar snel present melden. Wordt de herfst een voorjaar en de winter zomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten