Het gaat hard. Misschien tè hard. Maar misschien is het ook de gewenste stroomversnelling. Ik moet mijn aandacht op tien verschillende plekken richten en tussendoor steeds weer dat besef, dat ik mezelf niet moet vergeten. Niks makkelijker dan het vergeten van jezelf. Als het weer eens is gebeurd, dat vergeten, en iets anders is op een goede manier (of niet) gerealiseerd, zakt je in elkaar als een soufflé op de tocht en iedereen kijkt je aan, alsof je brandend water bent. Dan krijg je van die rare toestanden, dat je gaat remmen, waar je eigenlijk sneller zou willen gaan.
Vanaf woensdag of misschien zelfs morgen beter weer. En dan het liefst op tien plekken tegelijk 26 uur per dag aan de slag. Dat dan graag afgewisseld met nachten vol urenlange diepe slaap. Daarbij de komende anderhalve week meerdere bezoekers met meer dan gemiddeld interesse. What ever that may mean. Gedeeltelijk via makelaars, maar ook via eigen advertenties. Deels nieuw maar er is ook een tweede bezoek bij. Dan wil de medische wereld binnenkort aan mij verdienen. En om het skelet van de komende maand af te ronden is daar nog de 21ste en zou ik graag in Nederland zijn.
Hebben we het al over het verbouwen gehad? Of de verkoop van wat ooit als nieuwe toekomst in Frankrijk was bedoeld? De organisatie van de verhuizing met honden, katten, auto's en ander, meer overbodige spul? Tijd voor 'n plop. Noroc!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten