donderdag 18 september 2014

Doorkijkje

 Vraag me niet waarom, maar ineens schiet het door me heen. Dat soort scheuten heb ik wel vaker gehad. Bijzonder scheuten, want uit het niets vol in de roos. Dat doelgerichte besef je pas achteraf (Helaas, soms klopt het.) maar het mechanisme is me inmiddels goed bekend. Zo'n hint naar wat een eindje verderop in de tijd mogelijk of zelfs wenselijk is. Met dat het idee valt, start natuurlijk ook de mogelijkheid van de 'self fulfilling prophecy'. Je presenteert jezelf iets als realisatie van een wens en gaat aan de slag om die wens te realiseren. Sta je daar uiteindelijk, dan herinner je je wel nog die ogenschijnlijk uit het niets gekomen wens, maar niet meer de bochten, waarin je je gewrongen hebt het idee te realiseren. We zullen zien ...

 Twaalf uur 's avonds op 31 december 2014 wil ik in Biarritz over de baai uitkijken. Niet die voor het casino, ook niet het surferswahalla, maar de vooruitstekende rots daar tussenin. Vanzelfsprekend met een glas champagne in de ene hand ..........

Geen opmerkingen:

Een reactie posten