Een wat lamlendige dag. Al het een en ander gedaan, maar toch. Weer wil niet. Ik wil niet. Tijd doorkomen in afwachting van morgen. Beetje klooien in de keuken, internet afstruinen, een zinnige tekst uit het toetsenbord proberen te persen, opruimen zal ook nog wel gaan lukken maar inpakken is die bekende brug te ver. Dinsdag, de maandag van deze week.
Het is een taaie dag. Moeilijk doorkomen. Het plakt en trekt. Wip je op, theoretisch gezien dan, veer je vanzelf terug. Zonder dat de stemming ergens onder nul vertoeft. Nee, ook geen feestelijkheden. Meer iets uitgevlakt's. De balans hangt te hangen in afwachting van beweging? Normaal gesproken zou ik dit beamen. Maar drie dagen zonder verstoringen dal- en/of bergopwaarts maken, dat ik twijfel.
We gaan het zien. En dat niet alleen. Ongetwijfeld nog meemaken ook. Laat maar komen. Kan me eerlijk gezegd niet voorstellen, dat dit de proloog van een afdaling is. Misschien 'voorstellen' wel, voorstellen kun je je tenslotte alles, maar zo voelt het niet. Het is meer een verandering, die schoorvoetend zijn opwachting maakt. Vraag is òf ik voel wat werkelijk komende is òf de komst al voelende probeer af te dwingen. Ik twijfel en wacht. Gelaten, gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten