Tsja, stukjes schrijven en autorijden gaat niet lekker samen. Dat zou dicterend moeten. Zou dat hetzelfde werken? Ik geloof van niet. Ik wil ook geen secretaresse, ik had graag een chauffeur. Je moet je prioriteiten kennen.
Het is een groot verschil of je iemand dwingt z'n hersenfunctie uit te schakelen en te noteren wat in je opborrelt of dat iemand zijn brein net optimaal moet benutten om je vlot en veilig te krijgen waar je zou willen zijn. Dat laatst kan ik iemand 'aan doen', dat eerste niet. En dat moet ik ook vooral mezelf niet 'aan doen'. Niks dodelijker dan discussie over wat je wil neerpennen. Daarbij moet de rit je ook nog inspireren. Daar is geen garantie voor itt de km's, die simpelweg afgelegd moeten worden.
Vandaag tijdens het rijden werkelijk nergens anders mee bezig geweest dan met chaufferen. Ik kan me geen enkele 'mooie' gedachte herinneren. Het was een beetje naar de muziek luisteren, de weg in de gaten houden en de km's aftellen. En één keer een kort lontje met zeikerig nagezeur. Schijnbaar had ik 'm tot remmen gedwongen toen ik niet klemgereden wilde worden achter een vrachtwagen. Niet ideaal, maar hij had ook gewoon iets meer gas kunnen geven. Dat hij daarna kilometerslang naast me bleef rijden, daar ontging me een beetje de zin van, want bij ieder obstakel op mijn baan, kreeg hij keer op keer op dezelfde manier de deksel op z'n neus. Ik rijd misschien rustig, maar mijn kar kan indien nodig erg snel snel zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten