Moe. Heftige dag. Zien of de rust dit gaat pareren, dan wel zich mee laat slepen in ongewenste vaarten. Klus is geklaard, by the way. Een paar duizend mails digitaal verpulverd en daarbij de hete brei ontweken. Kan ook tenslotte en leek me niet zo'n gek idee. Aardig om te zien, dat daarin nog weer andere grenzen zijn. Wat drie jaar geleden is, telt voor mijn gevoel gewoon nog mee in de dag van vandaag. Dat zijn dingen, die je wilt bewaren, niet vanwege "Want je weet nooit.", maar omdat het simpelweg nog deel uitmaakt van de dagen, waar je mee bezig bent, bezig wilt (!) zijn. Informatie-vragen, reserveringen, personen.
Zoiets zal vast per persoon wisselen. Bij mij ligt die grenst -op het ogenblik- dus ergens in 2010. Een deel kon gewoon weg, maar gaande het jaar vorderde bij het bladeren, kregen de oude mails meer zin en betekenis. Altijd omdat je er nog iets mee wilt. Naar terug gaan, opnieuw mee afspreken, alsnog kopen... Geen dingen voor vandaag, ook niet voor morgen.
Mooi om te zien. Die lijnen uit het verleden, die op het heden steunen en naar de toekomst reiken. En dat voor iemand die eigenlijk maar bar weinig met het verleden op heeft. Of had. Veel beweging. Zien waar de ijkpunten worden hergezet. Graag rekening houden met reeds gemaakt keuzes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten