Daar gaat de dag ... KO. De ene upper cut na de andere rechtse hoek. De tong buiten boord in de linker mondhoek, benen zesdubbel over elkaar gevouwen, wat blauwe vlekken en een replica van de melkweg om mijn hoofd. Wist dat er 'iets' zou komen, maar als zo vaak was de hoek waaruit onverwachts: e-mail.
Nee, geen berichtje van het een of ander, maar door mijn meest favoriete hobby ... opruimen. Overvol is die box al jaren en steeds strandt het ruimen op dat ene moment: Op de mailtjes, die ik verzonden heb om mensen op de hoogte te stellen van Yoland's dood. Gevolgd door de regelingen rondom de afscheidsdienst in Frankrijk en begrafenis in Utrecht. Het afscheid. De 'zesweken' dienst/bijeenkomst/herdenking. De pogingen tot het opzetten van een Stichting en de ondergang van dat idee. De correspondentie met de steenhouwer. De weinig verheffende toestanden rondom de erfenis. De juridische ellende in de nasleep van de spaakgelopen verkoop. De aanrollende economische crisis. De maar bij voortduring geblokkeerd blijvende rekeningen. Het onbeschofte gedrag van de begrafenisondernemer in Frankrijk. Etc......
Ff rammelen met mijn hoofd. Dit had ik niet (meer) verwacht. Ik kan het hebben, dat scheelt, maar die bocht zag ik niet aankomen. Even was daar de neiging om weg te duiken, maar ik blijf staan. Het heeft wat gekost, maar ik heb het allemaal op een goede manier achter me gebracht. Alles, op de hernieuwde verkoop na. Mag dat nou eindelijk eens?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten