Daar gaan we weer. Zou ik me wijselijk beperken tot een beetje fluiten? Nee, dit heeft niks met mijn dagelijkse geploeter te maken. Noch mijn geestelijke noch mijn fysieke evenwicht hebben hier iets mee van doen. Ik heb een, naar het schijnt, want verkeerd gevallen, opmerking gemaakt. Mijn follow-up heeft de rimpel aansluitend niet kunnen uitvlakken en nu zit ik met een op z'n tenen getrapt en zwaar in het kruis getast egootje. Zucht. Doe er nog maar eentje. Okee: Zucht!
Gaat dit nog goed komen? Vrees van niet. En gegarandeerd niet, als ik dit publiceer en de betrokkene dit leest en zich (moeilijk, moeilijk ...) hierin herkent. Actie .... Reactie. Ik snap het volkomen, tenminste tot op zekere hoogte. Maar waarom moet het begrip steeds van deze kant komen?
Misschien is het handig voor volgende geïnteresseerden om met hun aanvraag tot bezichtiging gelijk een gebruiksaanwijzing van de persoon mee te sturen en een protocol voor de gewenste afhandeling van het verzoek. Weet ik tenminste waar ik aan toe ben. Kan me trouwens niet voorstellen dat zulk fijnbesnaarde en éénzijdig benaderbare lui in staat zijn om een plek als dit te runnen. Maar moet dat mijn zorg zijn? Nee. Is het ook niet. Dit ging en gaat over een simpele spontane reactie, die in het verkeerde keelgat is geschoten. Kan gebeuren, maar slik dan .... en ga verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten