Niemand raakt je aan. Niets gebeurd. D'r vloeit geen bloed. D'r valt geen onvertogen woord. Enkel het verleden popt op tussen de beslommeringen van het moment. Mag hopen, dat dit geen gewoonte wordt. Misschien maar ff doorbijten vanmiddag en een dikke streep onder/door dit deel van de digitale herinneringen trekken. Niet zo'n behoefte me nog vaker aan deze steen te stoten.
Het meest ontluisterende is nog wel, dat wat je dacht achter je gelaten te hebben, nog steeds een kracht blijkt te hebben, waar je rekening mee moet houden. K*t verleden. Gaat Af! Terug naar de plek waar je vandaan komt. Nooit om je gevraagd, niet toen je heden was en nu je verleden bent, al helemaal niet meer. Afgehandeld, bijna, maar helaas niet opgeruimd. Wordt me hier een lesje geleerd??
Dit gaan we op ouderwets degelijke manier aanpakken. Eerst de kelder in en dan door tot gedaan is, wat gedaan moet worden. Het is me met de foto's al een keer gelukt en de e-mails gaan hun voorbeeld volgen. Nee, ik ga dit niet ontwijken. Zien morgen wat gelikt moet worden. Nu is het doorbijten en doen ...... lijkt een beetje op grasmaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten