Pffff, had beter gekund, maar je grenzen kennen, is niet verkeerd. Oude verkeerde ideeën grijpen ieder fysiek signaal aan om de boel op stellen te zetten. Daar kan ik dan uren tegen in gaan. Ervaring heeft geleerd, dat het behalve een paar beroerde uren uiteindelijk ook geen resultaat oplevert. Je daagt het mechanisme enkel uit en rekt de grenzen op tot waar het dan toch fout gaat. Maar niet doen vandaag. Verstandig, hè!?
Maar wat nu? Behalve een uitgebreide en heerlijk hete douche weet ik weinig te verzinnen voor deze avond. De laatste witte vlek in het hernieuwde leven? Zoiets.
In eerste instantie is alles in tact gebleven. Zeg 2-3 jaar ben ik bezig geweest met de dood van Yoland in het bijzonder en daarna met de dood in z'n algemeen. Druk, druk, druk. Geen tijd om bezig te zijn met de weerstand, die de plek in me teweeg bracht qua werk en aanwezigheid. Ergens eind 2010, begin 2011 de eerste étappe afgerond, de tweede ingerold: de plek. Wat ik echter aan werk voor elkaar bokste, verloor ik aan aanwezigheid. Nu het werk minder energieslopend begint te worden, zou d'r tijd vrij kunnen komen voor de heroriëntatie van de plek. Nee, niet opnieuw beginnen. Ben je mal. Definitief loskoppelen. Mijn eigen leven terug ipv de plekgebonden 'terreur'.
Je moet het een beetje ruim zien, het blijft een gevaarlijke bezigheid, maar het zou kunnen kloppen. Dus nu aan de slag met het leven na(ast) het grasmaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten