Oei, oei, oei wat hebben mensen, die 'iets' zoeken in Frankrijk, toch lange tenen. Du moment dat hun vraag, vaak onduidelijk, raar of anderszins gemankeerd, op mijn mat valt, behoor ik in de houding te springen, mijn eigen wil aan de kant te schuiven, de rode loper uit te rollen en hen uit te nodigen met woorden van de strekking "Zeg het maar. Wat had u graag gehad?" Vragen zijn verboden en iets te wensen hebben, doe ik maar in mijn eigen tijd.
Waar komt die vreemde kronkel vandaan? Al zouden ze direct met de gewenste bak geld en een scheut extra aan komen zeulen, het is en blijft niks in verhouding tot wat ze ervoor terugkrijgen. So what? Daarbij kan me dat geld eigenlijk geen ene ruk schelen. Het is meer dan mooi meegenomen. Dat klopt. Verder raak ik er niet van onder de indruk.
Je valt via de digitale weg onaangekondigd iemand's leven binnen. Vanwege het 'koop'- element blijkbaar stijf van de verwachtingen. Zo stijf volgestouwd, dat als je het zou vergelijken met een ballon, deze zelfs door een watje lek te prikken is. En dan de humor of beter het gebrek daaraan. Het is soms zo erg, dat het weer bijna lollig wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten