De spieren en pezen zijn losgegooid, de lunch genoten. Geen legitiem uitstel meer aanwezig. Eens diep zuchten. Bergschoenen aan. Bosmaaier smeren. Harnas om. Gezichtbeschermer voor en oren afgedekt .... De rest van de middag van de wereld afgesloten. Aan mijn binnenwereld overgeleverd terwijl het zweet langs mijn lijf gutst en in een soort van automatisme de bosmaaier van links naar rechts gaat onderwijl steeds van hoogte veranderend. Dat alles soepeltjes vanuit de heupen.
Iedere driekwartier de tank bijvullen en het eigen waterniveau op peil brengen. En weer verder meters maken. Alles fijnmalend wat voor mijn maaier komt, al probeer ik kikkers, paden en zeker egels te ontzien. Naaktslakken geven al rotzooi genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten