Het water in de put op de binnenplaats is troebel en staat iets van een meter hoger dan een paar dagen geleden. Overal guts het water uit de dakgoten de straat op en verdwijnt vroeger of later in de betonnen greppels, die bijna overal aan weerszijde van de weg liggen. Was de grond in de tuin eerst beton, zal de plek nu vast meer weg hebben van een modderbad. Ik ben maar niet gaan kijken. Zie wel weer in een paar dagen, als de boel ongetwijfeld beter beloopbaar zal zijn.
De honden balen overduidelijk en ik doe met ze mee. Dit is nou niet het weer om ondanks alle beperkingen te proberen om toch wat te doen. Binnenshuis is het binnen de kortste keren een natte kliederzooi op de vloeren met al die in en uitlopende viervoeters en doe ik de deur niet open, krabt het jonge grut de verflaag definitief van de deur af. En buitenshuis heb ik niks te zoeken, behalve misschien een kroeg met een fatsoenlijk werkende wifi.
Ach, laat ook maar. Straks ga ik nog een complot zoeken achter de niet aflatende regelmaat, waarmee uit de raarste hoeken de stokken tussen mijn spaken worden gestoken. Eerst de boel maar netjes op een rijtje en de rails zetten. Weer een keertje. Ongewenst regenachtige omstandigheden vormen geen belemmering in deze. Mag hopen, dat het voor de (voor-)laatste keer is, al vrees ik erger met het lokale talent voor organisatie en de ontbrekende behoefte aan een heldere en waarnodig voorspelbare structuur cq planning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten