(20/03/2015, 16:38) … bijna anderhalf uur geleden heeft de notaris het laatste houvast onder het geloof in een goede afwikkeling van de verkoop weggeslagen. Nog met een klein “maar-tje”, maar dat heeft minder consistentie dan een weke versie van de laatste strohalm. Na het telefoongesprek dapper verder gegaan met wat gedaan moet worden. Dat ging met de vaart van een aftandse 2CV op de flanken van maakt niet uit welke bergpas. Langzamer, twijfelachtig, nog langzamer en de onvermijdelijke opgave. Op deze manier is werken onmogelijk.
Is dit de al jaren aangevoelde grote tegenslag? Die overtuiging, die maar steeds tegen me aan bleef hameren met de waarschuwing, dat er nog iets goed mis zou gaan? Stormschade, lekkages, zelfs de dood in overweging genomen. Iets in de herhaling, dat was de boodschap. Maar wat? Gaat het nu dan de tweede afgeketste verkoop worden?? Hoe ga ik me daar doorheen slaan? Het idee alleen al is dusdanig killing, dat ik eigenlijk het liefst ter plekke dood neer zou vallen. Heeft weer zo zijn nadelen voor mensen, die daar nu absoluut niet op zitten te wachten, maar om nog weer een keer helemaal terug naar "Af" te gaan en ergens aan te beginnen, waarbij je geen zicht hebt op het einde noch op de aard van de afloop .... Kan ik dit nog een keer aan??
En dat terwijl het goede gevoel net de overhand kreeg. Aarzelend, maar toch. Knock-out, al wil de realiteit ervan nog niet doordringen. Inwendig laait het vuur op. Vooralsnog controleerbaar, maar alles wijst richting die ene allesvernietigende explosie. Weg gewenste toekomst, weg rust, weg met wat bereikt leek te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten