Kunst

 De vijf centimeter, die het onmogelijk maakte om het ding op één van mijn laatste ritten van Frankrijk naar Nederland te transporteren, kon nu ondervangen worden door het spul op de imperial (Is dat wel Nederlands?) te binden voor de luttele kilometers van Agnita naar Coveș, Käbisch dan wel Ágotakövesd afhankelijk van het feit of je roots Roemeens, Duits dan wel Hongaars zijn.

 Voor het echte verhuiswerk had ik beide schilderijen al in een speciale, gezamelijke constructie getimmerd, dus met een paar spanbanden had het zo op het dak naar Nederland gekund, als het weer zou meewerken. Gelukkig is dat niet nodig. Omgepakt in de betere helft van de bekisting, waar het doek in zat dat ik wil houden (Toeval?), mag het kunstwerk op bed liggen in de camper op de momenten, dat het bed niet gebruik wordt.

 Zoiets zet je nou eenmaal niet bij het grof vuil. En om het alleen maar aan de muur te laten hangen, omdat je het nou eenmaal heb, is ook niet het meest aantrekkelijke idee. Het ding krijgt Boedepest en Praag nog te zien, voordat het de komende jaren een rode muur in Amersfoort gaat sieren. Moet een mooi gezicht zijn.