dinsdag 16 juni 2015

Kennel

 Het is me vaker opgevallen, maar ook deze keer over het algemeen zeer vriendelijke en toegankelijke verpleg(st)ers en ander verzorgend personeel. Misschien zelfs meer dan anders. 'Tuurlijk zit er af en toe een ongestelde Miep tussen of een vent, die thuis z'n zin niet heeft gekregen. Maar verder niks dan petje af voor het doen van een soort werk, waar je mijn nog niet met een directeurssalaris toe zou kunnen verleiden.

 Jonge vrouwen en dito mannen, die je niet het idee gaven, dat ze net een cursus 'Klantvriendelijkheid' tegen hun zin hadden moeten volgen. Geen  glimlach die pas na binnenkomst in de kamer met moeite aan de gezichtplooien werd opgedrongen.

 Desondanks zat er in de nacht eentje tussen, die de gewenste feeling en/of betrokkenheid overduidelijk miste. Iedere keer als me de bloeddrukband om mijn arm werd geslagen en zeker als ie weg werd gehaald of als de thermometer in mijn oor werd gestoken, kon ik me niet aan het idee onttrekken, dat zij eerst in een varkensfokkerij of een dierenasiel had gewerkt. Het bruuske handelen had meer weg van het tegen wil en dank uitvoeren van een taakstraf. Misschien is de vrouw ook wel opgegroeid op een boerderij met vader en 7 broers, maar voor een carrière in de verpleegwereld lijkt ze me niet in de wieg gelegd. Misschien iets met koeien en paarden of misschien zelfs beter als vuilnisvrouw rauwdauwend door weer en wind.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten