De laatste medicijnen gescoord en nog drie uur te gaan voordat de spoorwegen me een lift naar Parijs geven. Ik heb me getrakteerd op een ritje eerste klas. Vreemd genoeg goedkoper dan de 2e klas rit een paar dagen geleden in omgekeerde richting. Wat wordt het? De stad of de stationsrestauratie? Wat te denken van beiden?
Daar loop je dan in een stad, die 15 jaar 'de grote wereld' voor je is geweest. Waar ik gemiddeld genomen eenmaal per week zal zijn geweest. De ene keer met meer enthousiasme en voldoening dan de andere keer. Het alternatief als het platteland me de neus uit kwam of LpM me de strot uit hing, wat de laatste jaren toch vaker is voorgekomen. Een paar uurtjes waren vaak al voldoende om er weer tegen te kunnen of het evenwicht qua afkeer te laten omslaan. Nu niks van dat alles. Wat ik wil is simpel: weg!
Of ik al van een 'thuisgevoel' kan spreken, weet ik niet. Het heeft er wel wat van weg. Behalve dat het me wat te vroeg lijkt om met zulke gewichtige termen te strooien, heb ik niet genoeg ervaring met een dergelijk gevoel om het met zekerheid te kunnen duiden. Wat ik weet is, dat ik terug wil naar waar ik sindskort woon. Verder ken ik iets dergelijks eigenlijk alleen van een paar vakantieplekken en een heel kort moment ergens in de eerste jaren van het Franse avontuur. Ik ken meer de afkeer van terug te moeten dan de voldoening van (eindelijk) terug te kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten