Beperkingen

 De afgelopen dagen geconfronteerd met een uitspraak, die me sindsdien bezig heeft gehouden. Iemand zei, naar aanleiding van de kennismaking met mijn nieuwe leefomgeving: "Ik kan niet tegen armoe!". Bedoeld werd (Denk ik) .... "Ik zou hier niet kunnen leven."

 Is natuurlijk een super relatieve opmerking. Om te beginnen ...Wat is armoe? Verder ... Wat is is 'niet kunnen leven'? Wat moet, kan en wil je met wat en waar vergelijken?? Welke keuzes heb je? Wanneer ben je arm en/of leef je in armoede??

 De mensen hebben hier allemaal te eten. Soms gaat dat voor een enkeling mis, maar die wordt dan (tijdelijk) door de anderen geholpen. Wat heb je meer nodig? Is het niet zo, dat in een land als Nederland inmiddels zoveel luxe als normaal wordt ervaren, dat je zonder flatscreen van een kleine vierkante meter groot automatisch onder de statistische armoede-grens zakt?? Of maakt het hebben van een auto het verschil? Of de standaardbatterij aan elektronische gadgets?? Een museumkaart of een abonnement voor de opera?

 Ik merk aan mezelf, dat ik het een enorme kul-opmerking vind. De mensen zijn hier armer (!!) vergeleken met een gemiddelde Nederlander, maar dan voornamelijk in absolute financiële termen. Als hier iemand niet fatsoenlijk kan eten, doet hij of zij iets verkeerd. Volgens mij, maar u moet ik voorzichtig zijn, kun je hetzelfde zeggen van mensen, die in Nederland aangewezen zijn op (is niet hetzelfde als 'gebruik maken van'!) een voedselbank. Het gaat toch vaak om prioriteiten stellen of meer het hebben van moeilijkheden daarmee. Je moet niet boven de stand van je mogelijkheden willen leven, tevreden kunnen zijn met wat je hebt, niet naar het gras bij de buren kijken en er het beste van maken ipv zeuren over dat wat je niet kunt, omdat je het geld niet hebt.

 Hier heb je ook van die mensen, die willen wat anderen, mn in West-Europse landen hebben, naar het buitenland trekken en als ze niet al uitgebuit worden, vaak teleurgesteld moeten constateren, dat ze misschien meer krijgen maar per saldo minder overhouden ......

 Behalve dat 'armoe' een zeer relatief begrip is, gaat met geld vaak meer verloren dan de bedoeling is en realiseert men zich dat te laat. Geld maakt onafhankelijk, individualiseert. Zaken als samenhorigheid, burenhulp, delen, etc. zullen de eerste slachtoffers zijn. Het gaat niet om meer of minder geld. Het gaat om de confrontatie met beperkingen en hoe je daar mee weet om te gaan. Nu kan mij makkelijk praten verweten worden en deels is dat ook zo. Maar ik kom hier niet om de grote bink uit te hangen, maar net om enige bescheidenheid in het leven terug te vinden en waar nodig en mogelijk misschien wel te helpen. Het zou goed zijn, als meer West-Europeanen hier zouden zien, dat het ook makkelijk met veeeeeeel minder kan. In de beperking toont zich tenslotte de meester.