Een vermoeiende dag nadert zijn eind. Je kunt je beter storen aan anderen, dan druk zijn met jezelf. Misschien is dat wel de belangrijkste reden, waarom zoveel mensen leiding willen geven. Dat is namelijk per definitie aan anderen. Dat de meesten daarin weer op hun bek gaan, omdat ze in de knoop zitten of raken met zichzelf, lijkt me dan vrij evident.
Ik pruts nog lekker even verder aan mezelf. Dit gaat natuurlijk wel lukken, zoals alles iedere keer weer meer of minder lukt. Het wordt een beetje een traditie, dat iedere ter zake doende switch in mijn bestaan uitgerold wordt volgens een vast, bijna ceremonieël patroon. Eigenlijk moet ik constateren, dat ik het niet anders zou willen, hoe hard ik ook iedere keer het tegendeel van de daken schreeuw.
Laat ik er voor de afwisseling een keer iets leuks van proberen te maken. Wie weet bevalt het en verdient het vanzelf navolging .... Bijna een champagne-moment, maar ik ga er geen 7 kilometer meer voor rijden. Morgen, mañana, maine ... zien we verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten