Minimaliseren

 Meerdere mensen, ook hier uit de buurt vragen zich, als ik het goed begrepen heb, af wat ik in Godsnaam in een plek als dit op het Roemeense platteland zoek. Mensen die het kunnen en/of aandurven trekken weg naar grote steden of zelfs het buitenland en ik kom hier naar toe

 Tamelijk ongenuanceerd en een beetje cryptisch zou ik die mensen willen antwoorden: Deze plek heeft helemaal 'niets', maar daar dan heel erg veel van. Het is niks bijzonders, geen groots- noch grootheden maar alles wat je nodig heb is in ruime mate aanwezig. Interesse, rust, drie of vier bars, twee terrassen, twee of drie supermarktjes, verse melk van de (buur)koe, ruimte, erg veel ruimte, kleurrijke mensen in alle leeftijden, vriendelijkheid, grote tuinen, etc, enz. Het is een kwestie van meer, meer en nog meer gekkigheid omschakelen naar minder, minder, niet meer dan noodzakelijk. Een omschakeling met een gemak, waarvan ik zou willen, dat andere switchen er een voorbeeld aan zouden nemen.

 Dat is dan de invuling met grote(re) woorden, die teruggebracht tot de kern veel simpeler was. Hier moet gewoon voor een moeder gezorgd worden en daar zijn afspraken over gemaakt. Afspraken, die je natuurlijk aan de kant kunt zetten. Ik had, als ik het gewild had, waarschijnlijk best in Frankrijk kunnen blijven en een overkomst kunnen afdwingen, maar met een dergelijk slecht gevoel wilde ik niet leven. Bovendien was ik hard toe aan iets nieuws. Een bij een opgeteld, zit ik nu op een ogenschijnlijk onmogelijke plek en heb het -afgezien van wat praktische problemen- erg naar mijn zin. Een aardige en erg enthousiaste vrouw, een leuk en overzichtlijk huis met geschiedenis en karakter, een grote tuin, bergen rust en nog meer vrijheid .... Mocht het nodig zijn, ga ik ook nog werken. Voor mensen die me kennen, zegt dat meer dan genoeg.