De wolk is leeg en ik ook. Een volle dag achter mijn kiezen ondanks of misschien net dankzij het pleurisweer. Een hele dag regen is niet, waar je in de zomer op zit te wachten, ook niet als je bezigheden zich beperken tot het betasten van een toetsenbord. De gang tussen mij en mijn honden is een paar honderd meter lang en helaas niet voorzien van een dak. Nu heb ik vandaag net uitgelegd, dat daken zo hun nadelen hebben, maar soms kunnen ze erg prettig zijn, zeker als ze hun functie na behoren uitoefenen. Iets wat bij complete afwezigheid een beetje moeilijk is.
Laten we hopen dat na Evernote en mijn persoontje morgen ook de metereologische wolken hun bodem hebben bereikt en de dag het bezig zijn buiten minder afstotend en omslachtig maakt. Vier honden aan de lijn, waarvan twee het nog niet gewend zijn, en een parapluie is meer dan een uitdaging te noemen. Het is het soort onmogelijkheid, dat je je pas realiseert, als je het probeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten