(19/04/2015) Via een omweg terug gereden van Cluj naar Coves. De bedachte route was veel uitgebreider bedoeld geweest. Iedere keer weer die neiging om uithoeken op te zoeken, als we om de een of andere reden onderweg zijn. De bedoeling was geweest om eerst een 100'tal kilometers in noordoostelijke richting naar een of andere specifieke plek te gaan en dan pas retour zuiden richting Agnita. Ik zag de bui al hangen. Onbekend terrein, druk verkeer, weinig goede en te smalle wegen en ongetwijfeld een veel te optimistische inschatting van de tijd, die het zou gaan kosten. Zelfs nu is het vijf uur geworden, waar half drie makkelijk had gekund en dit ommetje was stukken overzichtelijker.
Maar terug dus. Ik blij. Honden blij. En natuurlijk weer een probleem.
Op het moment dat ik terug kwam van de honden, was het duidelijk, dat ik al ingepland was om een handje te helpen. Nou nee, dus. Ik heb geen ervaring in dit soort zaken, daar niet de kleding voor aan noch zin om kleren daarvoor te gaan gebruiken én als ik straks onder de stront zit, kan ik me nieteens douchen, omdat iedereen in de keuken zit om zijn of haar vet aan de situatie toe te voegen. Bovendien .... Niet weer dat automatisch teruggrijpen op mij. Ik maak geen deel uit van dit huishouden en wens dat ook niet te worden.
Helaas wordt dat alleen duidelijk, als ik stug mijn poot stijf houd. Iedere toeschietelijkheid, hoe uitzonderlijk ook, bevestigt alleen het idee, dat ik inzetbaar ben én dat ben ik niet!! Hout halen, te zware pannen met varkensvoer verplaatsen, mais van zolder halen, kleine reparaties links en rechts en nu weer bevallingsbijstand bij Rezi de koe. Enerzijds vervelend, dat ik zo op mijn strepen moet gaan staan, anderzijds is de ramp niet te overzien, als ik straks verondersteld word automatisch mee te werken, als er hier iets gedaan moet worden. Maar ff een bier gaan drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten