Het leed is geleden danwel het feest gefeest. Rekeningen betaald, bloemen verdeeld, gasten uitgezwaaid, jurken opgeborgen. Het normale leven rukt met stip naar één. Binnen het kader van de onmogelijkheden de komende weken proberen om iets van een regelmaat voor elkaar te boksen. Regelmaat in bezigheden en plaatskeuze. Wat, wanneer en waar. Het 'waarom' lijkt me overduidelijk en die vijfde "W" schiet zo ff niet te binnen.
Mn dus aan de slag met het huis. Bewoonbaar in een dagelijkse regelmaat is het nog steeds niet. Geen water, geen naar behoren werkende electra, geen slaapplek en een nog volledig kale badkamer. Een paleisje als je met het vertoeven in de ruimtes tevreden bent. Mij lijkt 'ietsje meer' echter een stuk aangenamer idee. Helaas gaat het allemaal langer duren, dan ooit de bedoeling was. De onvoorstelbaar lang slepende verkoopprocedure van de stek in Frankrijk hangt me daarbij inmiddels een aardig eind uit mijn strot. Het is een soort van treiterig Job-verhaal geworden, waarbij geen fatsoenlijk antwoord op de "Waarom"-vraag is te geven. Helaas ligt de bal in deze niet bij mij. Dat is wel het geval voor de werkzaamheden in huis en daar stort ik me dan maar op, al is het maar om de gedachten te verzetten. Maar eerst de maand mei afhandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten