Nauwelijks wakker en net begonnen aan mijn duo koffieverkeerds stapte mijn cardiologe de kamer in om het resultaat van haar gezwoeg te controleren. Afleesapparatuur erbij. Apparatuur die niet bleek te werken vanwege het drukcompres op de wond. Voor ik het besefte, gaf ze een ruk aan het zeer goed plakkende stretchverband, dat de stapel gaas op de juist plaats z'n druk liet uitoefenen. Was ik nog niet geheel wakker, dan was ik het nu. Het ging te snel om met woord of gebaar te reageren, maar zeker een hartgrondige vloek zou niet overbodig zijn geweest.
Vijf minuten later bleek alles in orde en kreeg ik tot mijn grote verbazing te horen, dat ik mocht vertrekken. Nog geen negen uur, zonder aandringen van mijn kant, zonder extra controles, zonder niks wat het moeilijker maakte dan voorzien. Mijn bek viel bijna open. Had ik mijn reisschema niet hoeven te veranderen. Twee dagen en nachten extra vrij waar ik niet op had gerekend. Leuk en aardig die vrijheid, maar wat ga ik nu doen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten