Dat was weer een dag, die de historie van het nieuwe leven ingeveegd kan worden. De tuin, de verhuisspullen noch het pekelen van de kaas zijn van een niveau om over naar huis te schrijven cq in het blog te vermelden. Een voortkabbelende dag waarin het meest verbazingwekkende het reeds geconstateerde feit was, dat het moeite kost om wat lang verlangd is ook werkelijk ten uitvoer te brengen. Niks geen fluitend en dansend en/of vliegende vaart maar voorttjokken op worstelende wijze.
Deels verwonderlijk, deels ergerlijk maar minstens zo verklaarbaar. Volgende week hangt als dreigende wolk aan mijn horizont en ik kan maar moeilijk inschatten, wat ik moet verwachten. Mogelijkheden te over. Van 'zeer reëel en aannemelijk' tot ' onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk'. Wordt het een fluitje van een cent? De voorspelbare ergernis? Een enkele reis?
Wachten is op zich al vervelend, maar gemixt met onduidelijkheid en onzekerheid wordt het een cocktail, die me ongemakkelijk op de maag ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten