Dit keer niet de fout gemaakt om de verpleging het idee te geven, dat ik zoutloos eet. Zoutloos brood en zoutloze soep doe je je ergste vijand alleen als een vorm van marteling aan. Niet dat het veel uitmaakt qua smaakbeleving. Het brood is ok, eenmaal zelfs volkoren, maar de soep was ook met zout nauwelijks voor meer geschikt dan voeding voor uitgehongerden. Met smaakbeleving en eetgenot heeft dit niks te maken. En waar heb je die twee volledige maaltijden voor nodig, als je de hele dag op je gat ligt?
Voordeel van deze vorm van voedselvoorziening is, dat je het zonder pijn in het hart en in de zekerheid dat je niks mist, als je het niet nuttigt, kunt overslaan.
Ik snap de problemen van instellingskeukens. De grote hoeveelheden, het oerwoud aan dieet- en meer persoonlijk getinte wensen, maar volgens mij zouden ze niet zo bang hoeven te zijn om iets een aangename smaak te geven. Er zijn meer smaakmakers dan zout, suiker en peper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten