Iets kwieker dan na vorige winter, maar dat kan makkelijk inbeelding zijn, ging het vandaag de heuvel op. Minder wind. Maakt niks uit voor de beklimming maar is desondanks een stuk aangenamer lopen. Drie tussenstops en een tempo dat niet langzamer kon, anders was ik achteruit heuvel-af gegaan. Ik zal het niet hebben over het voelen van mijn leeftijd, want zo oud als dat gevoel ben ik nog niet, maar die vlotte vijfentwintig is lang, erg lang geleden.
Hoelang gaat het dit jaar duren, voordat ik in één aaneengesloten beweging de heuvel tot op het hoogste punt van zijn rug weet te beklimmen? Vandaag halverwege omgekeerd. Eerst nog iets van een half uur op de honden moeten wachten, die waren bovengekomen in geen velden of wegen te bekennen. Ik gun het ze, na de week of zes aangelijnd te zijn geweest. Gisteren en vandaag kwamen ze netjes terug, dat zal ergens de komende dagen wel weer gaan haperen. Ik heb voor mezelf besloten me daar minder mee bezig te houden. Als mijn zorg en aandacht op lange duur niet voldoende is, dan zoeken ze, mn Prada het maar uit.
Ze blijft wel terugkomen. Bobby en Lady zijn in vergelijking met haar ook zonder opvoeding een stuk trouwer en honkvaster. Als ze zo door blijft gaan met weglopen is een grotere emotionele afstand wel gewenst. D'r kan teveel misgaan en iedere keer weer moeten wachten, heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, daar heb ik geen zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten