Uurtje achter het stuur gezeten. Hoofd leeg. Ik zou blij moeten zijn. Het blog ws minder. Dan maar aan de krant? Kan ik mijn leesbril uitproberen. Vroeg naar bed zou ook een idee zijn. Hoewel de jongste twee gezusters inmiddels ook hun blaas langer weten te beheersen dan 7-8 uur, is de overstap naar 12 vragen om problemen, schat ik zo in. Hoewel ... ik hou niet bij wat ze allemaal doen of net laten, als ze uren op de binnenplaats vertoeven. Ik weet alleen, dat ze vrijwel nooit op de bestrating piesen. Gelukkig! Maar niet de hele binnenplaats is bestraat. Mochten ze zich beheersen in de uren na het uitlaten en voor het insluiten voor de nacht, dan gaan ze al ruim over die 12 uur heen.
Wat een niveau. Wat een gelul. Ga iets doen of in elk geval met andere zaken bezig. Tja, maar wat. De al genoemde krant trekt niet echt. Aan een voortzetting van Albinati's boek ben ik nog niet toe, als dat ooit nog eens gaat gebeuren. Het idee om me over de afwas te buigen, voelt uitsloverig aan. D'r zou toch iets te bedenken moeten zijn. Lopen? Het regent. Ik kijk om me heen en laat mijn blik over al de nog onuitgepakte dozen gaan. Ja, daar moet iets mee, meer dan uitpakken alleen, maar nu?
Als ik niet al zo moe was, zou ik het nu worden van mezelf. Toch hoef dat niet verkeerd te zijn. Het zou kunnen betekenen, dat ik dicht tegen een sprong voorwaarts aan zit. Zit ik wel vaker, maar zet vaak niet door. Ik ben echter niet voor niks mens, dus ik blijf hopen. Een opgeruimde, ingerichte en toegankelijke 'werkkamer'. Het valt bijna in de categorie 'Pasen en Pinksteren op één dag'. En toch blijf ik mijn kaarten op deze zomer zetten en niet alleen voor mijn werkkamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten