Een lange middag buiten bezig geweest. Mijn rug tekent protest aan, ik voel het aankomen. Helaas kan ik het niet alles en iedereen naar zijn of haar zin maken. Het begin met het derde perceeltje was belangrijk. Wonder boven wonder is de grond nauwelijks 3 meter verder en notabene tuinafwaarts, dus in principe natter, stukken losser en dus makkelijker te bewerken. Nee, geen heel perceeltje gedaan. Zou kicken zijn geweest, maar dan had ik vanmorgen vroeger mijn nest uit moeten komen en direct de tuin in moeten gaan. Beide is er niet van gekomen.
Maar waarom stressen. Ik heb de hele mnd april om het deel gebruiksklaar te maken, wat ik op enigerlei wijze wil inzaaien of beplanten. Het moet redelijk droog blijven, dat is de enige voorwaarde. De rest moet gewoon te doen zijn. Daarna komen de extra's en het ziet er naar uit, dat het daar dit jaar echt van zal komen. In de tuin dan. De rest is een ander hoofdstuk.
Binnen groeien inmiddels tomaten, pepers, courgettes, meloenen, rode bieten, prei, een paar tuinkruiden met wisselend succes en diverse bloemen voor Mariana's borders en potten. Buiten laten de uien op zich wachten, net als de tuinbonen, alleen de spinazie laat zich zien. Het is aangenaam bezig zijn. Ik weet het al decennia en steeds weer kan ik niet anders dan het beamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten