Het laatste bezoek was de nodige mndn geleden. Met grote regelmaat bij een dierenarts op de stoep staan betekent zelden iets goed, dus ik ga daar niet voor mijn lol langs, als er niks mis is met hond of kat of anders. De twee jaar daarvoor heb ik er vanwege de toevloed aan pups bijna wekelijks de deur platgelopen. Blijkbaar wordt je dan toch na een paar mndn afwezigheid gewoon vergeten. Sta je stom te kijken, als je ter plekke komt en ze zijn er niet meer.
Ik was met Prada voor haar jaarlijkse vaccinaties, maar de deur op slot. In eerste instantie op de bank buiten plaats genomen, maar hier klopte iets niet. In tweede instantie beter gekeken, door het raam gegluurd en hoewel het op het eerste oog allemaal heel normaal uitzag, was de tent gewoon leeg. Mijn oog viel op een overdwars uitgeprint A4'tje met een adres en spreekuurtijden. Uit niets was op te maken dat dat het nwe adres zou kunnen zijn, maar het zou haast wel moeten.
Terwijl Prada zat bij te komen van de autorit en de stadse drukte om haar heen, heb ik op de telefoon naar het adres gezocht. Het kostte enig oriëntatievermogen maar ze bleken naar een heel andere hoek van de stad te zijn getogen. Aan een drukke straat richting het vernieuwde shopping center. Van 'alles-in-een' op de oude plek, waar je soms met drie cliënten in één ruimte werd geholpen, naar apart behandelruimten èn een receptie waar je je moet melden en op het eind afrekenen. Dat moet een heftige duik in het diepe zijn geweest.
Maar soit, waarom niet ff een berichtje sturen?? Aan die verhuizing heb ik voor ettelijke duizenden lei's meebetaald in de afgelopen paar jaar ... Wat is dat? Roemeense nonchalence cq onverschilligheid? Gebrek aan interesse in je cliëntenkring? Blind vertrouwen dat het allemaal wel goed cq op de pootjes terecht komt???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten