Een prachtige voorjaarsochtend. Blauw, aangenaam fris en een beetje vochtig. De eerste dauw? De winter heeft definitief het pleit verloren. Het is nu wachten op de ooievaars. Ik kan aan de tuin beginnen, tenminste zou kunnen proberen of het kan. Dwz de directe ondergrond niet te nat is om te bewerken. Maar dat is voor later. Eerst honden, dan koffie en dan zien.
Bobby en Mopke voor het eerst weer bij elkaar gelaten. Interesse van vader voor dochter is tot normale proporties gekrompen. Wat gesnuffeld maar verder geen aanstalten. Teleurgesteld? Je kunt als mens natuurlijk vanalles bedenken. Hij kan in elk geval weer zijn eigen gang gaan en hoeft zich niet meer door z'n natuurlijke driften op de kop te laten zitten. Morgen weer de lanen op en dan de heuvels in. Wordt puffen. Voor mij dan.
Mopke gaat eind mei onder het mes en dan is er op dat vlak rust in de tent met vier gecastreerde dames. Bij de jonkies is het verschil niet te zien, maar moeders is er de afgelopen mndn goed op vooruit gegaan. Ze heeft nu vlees op de botten en dat was in de tijd van een nest ieder 7-8 mndn meer een kwestie van vel over been. Ze blaakt van de energie en loopt haar jonkies met gemak d'ruit. Is ook nog steeds de baas in de tent. Alleen Prada zaagt aan haar poten, maar wordt voorlopig -indien nodig- met harde hand op haar nummer gezet, als ze het te hoog in haar bol krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten