In mijn cabine gestapt, de motor gestart en de gisteren al vastgelegde rit van Zuid-Italië naar Oost-Slowakije gereden. Het gehoopte bleek te functioneren. De ruim anderhalf uur durende fixatie op het Pc-scherm met voorbij schuivende bermimpressies bracht de innerlijke rust grotendeels terug. De vingers vinden hun weg op het toetsenbord inmiddels bijna automatisch en de rijsnelheid binnen de toegestane grenzen een eind opgeschroeft om de gedachten niet de kans te geven om aan 'het rijden' te ontsnappen. Een manier meer om mezelf uitschakelen. Prettig.
Even het bloggen door willen schuiven naar morgenochtend met het idee de rust voor vandaag te bewaren. Toch maar niet gedaan, met de voorspelbare gevolgen. Nee, ik ga niet weer een eindje touren. D'r zijn nog andere manieren om de onrust terug op z'n plek aan de zijlijn te zetten. Via bad naar bed en het denken botweg de kop indrukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten