Chill?

 Aangename rust in mijn lijf en tussen de oren. Kalmte op het lome af. Nadeel is, dat ik niet vooruit te branden ben. Dat komt weliswaar vaker voor, maar meestal is het dan een soort dwarsliggen in reactie op innerlijke onrust. Is het met dank aan het spel? Zou zomaar kunnen, al valt het moeilijk te bewijzen, omdat meer beweegt en verandert, niet alleen het bijbaantje als trucker.

 Het spel is inmiddels wel de goede kant op gekanteld. Het verdiensten-verhaal blijft zo krom als een hoepel, maar het rijden heeft een bijna hypnotiserende werking op me. Net als in het echt op de goede momenten en de juiste routes met net iets meer zelfs. Een bocht te ruim nemen en de vangrail vervormen is dan weliswaar niet de bedoeling, maar doet verder geen afbreuk aan het genieten van de voortvliedende eentonigheid. In het ergste geval moet je een stap terug in de tijd en vanaf een opgeslagen eerder gelegen moment opstarten en kom je niet op de IC van het dichtsbijzijnde ziekenhuis terecht. Iets waar ik als verkeersdeelnemer altijd verre van gebleven ben en hoop dat zo te houden.

 Maar rust dus. Een kalme, nauwelijks merkbare deining, die je anders door het leven laat gaan. Minder wiebelig. Standvastiger. Het verleidt tot relativeren. De 'Ach, wat maakt het uit's zijn niet van de lucht.. Niet de beste drijfveer om dingen te doen, waar je de zin toch al niet van ziet zitten, maar verder is het wel prettig.