Nare onrust in mijn lijf. Een nawerking van de confrontatie met de (nog) niet dode, aangereden hond? Het dier lag er trouwens een paar uur later op de terugweg niet meer. Te verbaasd om op de rem te trappen en eenmaal voorbij geen zin om terug te lopen of te keren. Kan me nauwelijks voorstellen dat ie op eigen kracht is weggekomen. Al dat bloed. Het levenloze achterlijf. Misschien heeft het dier zich een paar meter weten te verslepen? Had ik toch moeten ga kijken? Hoe dan ook, ik heb het dier het letterlijk plat gereden worden bespaard. Of dat tegen het lijden opweegt valt te betwijfelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten