De woorden stromen niet meer zo vanzelfsprekend, als ze dat eind vorig jaar hebben gedaan. Daar zijn de truckers-uren maar deels debet aan. De tijd, dat ik zelfs mijn koffie achter het stuur genoot was na een paar weken al voorbij. En bovendien is van een vast blogmoment nauwelijks nog sprake. Gebeurt er niet zoveel of inspireert het me niet, of niet meer wat er gebeurt? Feit is, dat er weinig nieuws voorbij komt. Een hoop is al zovaak voorbijgekomen, dat het zelfs mij begint te vervelen om het de zoveelste keer in blogvorm te persen.
Het enige nwe naast de truckerij is de afgelopen weken geweest, dat de alcohol sluipenderwijs mijn leven verlaat. Bijna als een dief in de nacht. Zoiets als 'What you don't use, you lose' kan knap hard gaan. D'r zit nieteens een bewuste drive achter. Het enige waar ik actief in ondersteund heb is niet meer meegaan in een automatisme. Zonder dat blijft blijkbaar weinig over. Behalve dat mijn lijf er, volgens mij, aardig wat moeite mee heeft, heb ik er verder geen last van.
De alternatieven zijn dun gezaaid, dat is en blijft wel een punt. Veel verder dan water en dan het liefst koud en met bubbels kom ik niet. Of warm met een smaakje, maar dan absoluut niks, maar dan ook geen zweempje thee erin. De rest is zoet, zoet en nogeens zoet. Vies, dus. Vanochtend bijv. voor het eerst sinds jaren mijn ochtenddrankje na de citroen naar binnen gekiept en zoals belooft op de verpakking zat er (eindelijk) geen toegevoegde suiker in. Een verademing waar je jaren op moet wachten. Nu hopen dat de supermarkt het in z'n assortiment houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten