Nou, het perceel is geklaard. Na goed twee uur, ongeveer een m2 per uur, aan het eind van de middag eindelijk een punt achter het tweede perceeltje kunnen zetten. Qua bewerken dan. Op het eind leek ik wel een finale op Wimbledon in dames enkelspel en dat dan in mijn eentje. Wat een gezucht en gekreun. Tot aan het randje moeten gaan van mijn doorzettingsvermogen. Is dat al 'ns voorgekomen? Denk, dat ik nu wel een overlevingsdrama à la The Grey met Liam Neeson zou weten te doorstaan. Niet in de bioscoop maar in het veld. Zonder kwaadaardige wolven dan. Je kunt ook overdrijven.
Gewoon zwaar werk. Doet deugd, dat ik het vandaag voor elkaar heb gekregen. Ook nog potgrond/compost opgebracht. Helaas maar zakken voor de helft van het perceeloppervlakt. Van de week weer naar Hornbach. En ook gedroogde koemest er over heen gestrooid.
Behalve de redelijk onbewerkbare kleigrond lijkt het bewerken van de afgelopen 2-3 jaar toch z'n vruchten af te werpen bij de hoeveelheid wortels, die ik bij het omspitten moet verwijderen. Hooguit twee emmers op het hele stuk en het merendeel smeerwortel. Dat is wel anders geweest. Mocht dat werkelijk het resultaat van het bewerken zijn, dan is het bewerkbaar maken van de grond het belangrijkste wat de komende jaren moet gebeuren.
Organisch materiaal toevoegen is nummer één. Ik ga het dit jaar in een aantal vormen proberen. De reeds genoemde compost, stro dat ook het groeien van het onkruid tegen moet gaan, mulchen heet dat als ik me goed herinner en dan natuurlijk de groen bemester. Zien wat het beste en/of snelste werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten