Nwe week, hernieuwde poging de momentele warboel een beetje in effectieve banen te leiden. Teugels iets strakker in de hand houden, bijvoorbeeld, dat ging in de tweede helft van vorig week mooi mis. Het spel is het niet echt, dat weet ik inmiddels, maar het weet me steeds weer af te leiden. Dat is de grote kracht. Bezig zijn en toch eigenlijk niks doen, feitelijk nergens mee bezig zijn, tenminste niet met dat wat zou moeten.
Hoeveel rondjes langs 'Af' moet ik nog maken, voordat het eind in zicht komt? Voordat ik eindelijk win, score, krijg waarvoor ik bezig probeer te zijn. Ballast afwerpen en vormgeven. De laatsten der Mohicanen op het vlak van het nwe leven sinds 2007. Mij lijkt 2019 een mooi jaar om dat zwikkie definitief van het speelveld te krijgen. Als de omstandigheden er ook zo over denken zou het moeten lukken. Twaalf jaar. Hoe krijg je het bedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten