Dank Mopke's loopsheid, Bobby's verwondingen en de ongehoorzaamheid van de beide andere zusters maak ik alweer weken extra rondes, maar de conditie komt het niet ten goede. Aangelijnd loop ik geen heuveltourtjes en met twee rondes per uitlaattijdstip denk ik ook niet "Laat ik er 'ns een kilometertje extra tegen aan gooien." Dorp uit of achterom, het blijft al weken beperkt tot overzichtelijke routes qua tijdsinvestering. En natuurlijk wreekt zich dat.
Deze week tweemaal de heuvel halverwege beklommen en daar werd ik niet vrolijk van. Het tempo waarin je opgebouwde capaciteit verliest, heb ik eerder al benoemd. De verbazing is er niet minder om. Dat wordt de komende weken investeren in het heropbouwen van mijn conditie. Zowel simpel het bewegen als de tijdsduur en het tempo. En dan te bedenken, dat dat er in de komende jaren niet beter op zal worden. Sterker nog, ondanks al de energie, die je er stopt, zul je meer inleveren dan opbouwen. Zelfs zoiets als 'op peil houden' kun je vergeten. Wanneer komt de tijd, dat het bankje voor het huis het hoogst haalbare zal zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten