Het andere interview was met Vrouwkje Tuinman. Mij volkomen onbekend net als de overleden schrijver F. Starik, waar zij de partner van was. Een jaar geleden overleden en zij heeft een boek samengesteld met werk, dat ze op zijn Pc vond na zijn dood.
Mooie opening: ‘Sommige dingen die ik met Frank deelde hoeven niet te worden vervangen. Die mag ik blijven missen.’
De man waar het over gaat hield nogal van drank en sigaretten en daarover pratend zeg de vrouw 'Drinken doe ik ook nauwelijks. Het laatste jaar heb ik er wel wat meer behoefte aan. Ik zit nu op drie, vier consumpties per week, dat is voor mijn doen veel.' Een opmerking die een paar jaar geleden zeker niet gemaakt zou zijn. Zo zie je hoe je de langzaam gemasseerd wordt in de richting van een verbod. Maar dat terzijde.
Ze somt in het interview oa zaken op waar ze samen goed in waren ondanks alle verschillen. Dat zette me onbedoeld aan het denken. Het is een kant, die bij de dood van Yoland verloren is gegaan in het vervolggeweld van de turbulentie, die haar dood in mijn leven veroorzaakte. En behalve dat, zat ik met de brokken van een droom, die meer op haar leest dan op de mijne was geschoeid. Brokken die bovendien het gevolg waren van knullige keuzes in haar poging de droom terug te draaien. Enigszins cynisch gezien heeft Yoland toen gedaan, wat ze wel vaker in haar leven deed, verkassen als alles niet meer zo lekker loopt.
Maar waar waren we goed in? Eén ding weet ik zeker, we waren keien in tafelen. En dan vooral de na-tafel-versie. En in reizen en mn het onderweg zijn, de verplaatsing. Een beetje magere score, zo op het eerste oog. Natuurlijk was er vast meer. Laat ik het erop houden, dat de tijd al veel heeft weggespeoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten