Een avondje eten, muziek en voor de anderen dans. Hoewel ik het in het begin wel een paar keer heb geprobeerd, laat ik de dansvloer tegenwoordig bijna altijd voor wat het is en dat zonder mij. Zoals altijd weer voornamelijk folklore muziek, waarbij ook nu weer een saxefoon overheerste. Behalve gewoon veel te hard (leeftijd?) ook met een tempo waar ik eerder zenuwachtig dan blij van word.
Maar oké, heb ik een tijd gedacht, laat hen hun rondjes draaien, soms per twee, drie of vier, meestal in grotere groepen, doe ik de niet-live intermezzo's met meer popmuziekachtige nummers. Vierkwartsmaten en heel soms zelfs een drie-versie. Kan los of vast. Vast per stel gebeurd nauwelijks. Vrije interpretatie meer. Maar wat zie je dan hier gebeuren. Men gaat weer in een kring staan dansen. Dans je niet alleen of met een ander. Nee, je danst gelijk met de hele zaal en, het zal niet verwonderen, na een paar maten lijken bewegingen meer en meer op elkaar en voor het nummer voorbij is staat iedereen hetzelfde te doen. Ook dat heb ik maar opgegeven. Doe mij de ouderwetse ballroom maar. Eentje om me op te richten is meer dan genoeg, zit niet om die massale groepsprocessen te springen. Lekker de hele avond aan tafel gezeten, dus. Maakt de avond er niet prettiger op. Da's wel een nadeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten