Nooit zoveel op gehad met het verplichte bijvak vegetatiekunde, maar zo'n bloei-boost als nu plaats vindt op de heuvels rondom Coves is een genot om te zien. De weelderige bloemenpracht in de wilde weiden is een stuk aangenamer gezicht dan het eentonig groen van de Nederlandse graslanden. Tientallen verschillen bloemen en bloemachtige bloeiwijzen. En hoe beter je naar beneden kijkt ipv bezig te zijn met het voorkomen van een gebroken nek, hoe meer variatie je (natuurlijk) ziet.
Berg op, de oostkant wederom, het pad gevolgd maar op de weg terug dwars door de weiden afgedaald voorbij aan steile stukken begroeit met Acacia's. Nog niet zolang geleden zou ik botweg rechtdoor zijn gegaan. Nu had ik toch zoiets van "Laat ik maar ff omlopen". Deels vanwege de laarzen ipv bergschoenen maar ook gewoon in z'n algemeenheid vanwege die met de jaren gekomen wijsheid.
Ondertussen had ik al diverse keren de honden gefloten en geroepen maar niets zien verschijnen. Eenmaal weer op de dalbodem ook gezocht naar een plek, waar ik in principe de beek achter ons huis kon oversteken. Dat was van de heuvelkant gezien een stuk makkelijk dan als ik van huis kom. Op een plek met een stuwdam aan zooi van emmers, plastic flessen, fornuisonderdelen en meer kon ik zonder al teveel problemen de overstap maken. Het ontdekken struikelt voort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten