Het wordt wat saai, maar dan van het verkeerde soort. Nummer 4 van de pups vertoont de eerste tekenen van wat helemaal verkeerd kan en zeer ws gaat uitpakken. Ik moet me maar geen illusies maken. Dat wordt nog 4 keer graven. En dan blijft het kleine onder de poort doorgeschoven duveltje over en die zou heel best, hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt, de veroorzaker van de hele ellende kunnen zijn. Een paard van Troje in puppy-vorm. Maar inmiddels kan het overal in, aan en op zitten.
Tussen de eerste tekenen bij de eerste pup en nu zit ruim een week. Geen idee of dat van dezelfde besmettingshaard kan zijn of een domino-effect is. Hoe dan ook, mocht nummer vier het hebben en 5 en 6 niet, dan hebben die het nu ook en is het afwachten of ze er last van krijgen. Heeft nummer 4 het niet maar bijv. slechts tijdelijk de maag van streek, dan krijgt ze het, als ik haar ter quarantaine naar een plek verzet, waar een van de eerste drie heeft gezeten. Andere afzonderingsplekken heb ik in alle redelijkheid niet meer. Dit is nu een vrijwel perfect dilemma.
Bovendien kan ik schoonmaken wat ik wil, handen wassen, etc. Als het zo hardnekkig is, als in de boeken staat, zit het bijv ook aan mijn zolen en dus inmiddels 'par tout'. In feite zou ik de pups nu moeten laten afmaken. Het zou ze een hoop ellende besparen. Ellende die voor dik 90% zekerheid gegarandeerd gaat komen.
Ondertussen gaat pup 3 in hoge snelheid bergafwaarts. Die gaat de nacht niet halen. Het klinkt allemaal zo nuchter. Heb mijn luiken gesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten