Ff uitblazen. Half negen terug uit Sibiu met mijn beide patiëntjes en het eerste wat ik zie is, dat een van de ander vier pups staat over te geven. Nu kan ie gewoon teveel hebben geschrokt, maar na zo'n dag als vandaag heb je geen aanleg nodig voor paranoia om te denken "Oeps, da's niet goed!". Morgenvroeg na de hondenronde weer richting de stad. Wie gaat winnen? De behandeling of de dood? Ga ik een toekomstige eigenaar blij maken met een leuke jonge hond of wordt het graven? Dit soort gegraaf is alweer ff geleden, maar het kan niet lang geleden genoeg zijn, dus dat mag absoluut niet tellen.
Inmiddels de (ongewenste) ervaring rijk, dat je over het verloop weinig kunt zeggen totdat het resultaat definitief is. Nul of een. Open of afsluiten. Al die weken mijn hart vastgehouden en met de eindstreep in zicht alsnog geklooi. Het zal niet zo zijn. Voor mij had het niet gehoeven. Een enthousiaste afsluiting van een dito periode had me wel op z'n plek geleken. De omstandigheden of is het het leven (?) denken daar blijkbaar weer anders over. Wat levert gotverdegotver het getreiter van die kleine beesten op?
Ach, laat ik niet over de onrechtvaardigheid van het leven beginnen, dan is het eind zoek, het bed een gepasseerd station en de blog te klein om alles te bevatten. Oud en dus sentimenteel, dat zal het zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten