In afwachting van de honden, die ik de gelegenheid had geboden om op eigen houtje de achterkant op te gaan, de tomatenplanten van zijscheuten ontdaan. 'Dieven' met een mooi woord. Behalve dat de planten weinig lengte groei vertonen, zag ik links en rechts al verdachte bruine vlekjes. De schimmel is er vroeg bij dit jaar. Niet verwonderlijk met al dat water, dat met grote regelmaat naar beneden komt. Wel vervelend. Zonder afdakje gaat dat nooit goed komen. Mag hopen, dat daar volgend jaar de tijd en de rust voor aanwezig is. Dit jaar had ik qua tuin al geen illusies en met het weer van de laatste weken werkt nou ook niet bepaald mee.
Bouwvakkers, zieke pups, overvloedige neerslag ... alleen mijn wiebelige stemming had al probleem genoeg kunnen zijn. Aan het weer kan ik niks doen. Qua pups is het afwachten en zelfs dat afwachten is afwachten, want hoelang duurt het, voordat ik de rekening kan opmaken? De bouwvakkers is eigen keuze, maar ook daar gaat het in de neus hard richting de overloop. Komende week beginnen ze met het optrekken van de muren, dat geeft tenminste snel een beetje resultaat. Hopelijk stuwt dat de innerlijke rust en vertrouwen op in de goede richting. Maar het gaat zeker nog twee mndn duren, vrees ik en dan ben ik het ook compleet zat. Na dak en het stuccen van de buitenkant wil ik hier geen bouwvakkers meer zien (dit jaar).
En dan? Zou het dan eindelijk lukken om de inrichting van de plek op definitieve wijze vorm te geven, mijn rust te vinden en van het nwe leven te kunnen genieten? Een beetje zwaar aangezet, maar in de kern klopt het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten